True_star - [*]Don't think you're alone, because you're not![*]

Intro:

Je heet Shana en bent 16 jaar.
Je woont samen met je vader, moeder en broer in Duitsland.
Je bent pas verhuist en hebt dus eigenlijk nog geen vrienden.
Je gaat niet naar school, in het verhaal kom je er wel achter wat de reden daarvoor is, dus veel plezier met lezen

Hoofdstuk 1
Je komt thuis en loopt de woonkamer in. Je ziet je vader op de bank liggen. En ja hoor hij is weer is dronken, je had niet anders verwacht. Je zegt niets tegen hem en gaan naar je kamer. Je kijkt om je heen en schrikt als je een lege plek in je kamer ziet. “Shit me bureau is weg.” denk je. “Hij zal toch niet ook al je bureau hebben verkocht, zodat hij weer alcohol kon kopen?” “Twee weken terug had hij ook je bureaustoel al verkocht.” Je rent naar beneden en roept: ‘Pap waar is me bureau?’ Je hoort je vader wat brabbelen. Jij: ‘Wat?’ Pap: ‘Ik had geld nodig.’ Je voelt de woede in je steeds erger worden. ‘En dan ga je mijn bureau verkopen?’ roep je nu nog harder. Pap: ‘Schreeuw niet zo tegen me!’ Je ziet dat je vader nu ook boos word. Jij: ‘Verkoop mijn spullen niet!’ Voor je het weet heeft hij je in je gezicht geslagen. Jij: ‘Doe normaal!’ Je grijpt de fles whisky uit de handen van je vader en gooit hem door de kamer. “Dat had ik beter niet kunnen doen.” denk je nu je het gezicht van je vader ziet. Je ziet de aders in zijn gezicht kloppen en hij loopt rood aan van woede. Hij gaat helemaal door het lint en gooit je op de grond. Hij schopt je in je buik, je krimpt in elkaar van de pijn. Je probeert om te draaien, maar hij schopt je nog een paar keer in je zij. Dan pakt hij je beet, trekt je omhoog en slaat nog één keer met zijn vuist in je gezicht. ‘En nu mijn huis uit!’ roept hij naar je. Je probeert naar de gang te lopen, en doet je jas aan en pakt je tas. Met veel moeite strompel je naar buiten. “Waar moet ik naar toe gaan?” denk je. “Dan maar naar het parkje, daar komt haast nooit iemand, en het begint toch al te schemeren” Je gaat naar het parkje.

Hoofdstuk 2

Je gaat naar het bankje waar je wel vaker zit. Het geeft je een veiliger gevoel als je in dat donkere hoekje zit. Je trekt je benen op om de pijn in je buik minder te voelen. Je gaat met je mouw langs je mond en ziet bloed aan je mouw. “Wat een klootzak is hij. Waarom? Waarom moet het precies mij overkomen? Waarom niet iemand anders?” denk je. Je voelt de tranen in je ogen branden. Je bijt op je onderlip om niet te gaan huilen. “Auw, dat kan je beter niet doen.” Je ziet dat er iemand aan komt lopen. Je doet snel je capuchon op en kijkt naar beneden. Je blijft een tijdje naar de grond staren en zit te denken. Te denken aan alles “Heeft het nog wel zin om te leven? Er is niemand die ook maar een beetje van me houd. Papa is altijd dronken, mama aan de drugs en Tony is er nooit.” Je doet je tas open en pakt je mesje er uit. Je kijkt om je heen of er niemand aan komt, maar je ziet niemand. Je doet je mouw naar boven, en je snijd in je arm. Je ziet langzaam het bloed uit de snee komen. Je snijd nog een keer en dan…

Hoofdstuk 3
Opeens komt er een hond aan rennen. Hij gaat bij het bankje staan waar je op zit en begint te blaffen. Je laat van schrik het mes op je benen vallen en doet je mouw naar beneden. Je kijkt geschrokken naar de hond en zegt: ‘Ga weg.’ De hond blijft staan blaffen. “Rot hond” denk je. Dan komt er een jongen aan lopen. Hij kijkt naar de hond en dan naar jou. Als hij vlak bij de hond is zegt hij: ‘Af!’ en de hond stopt met blaffen. Je kijkt even naar de jongen en ziet hoe hij de halsband beet pakt. Je kijkt weer naar de grond. Je ziet de benen van de jongen “Waarom loopt hij niet gewoon door? Kan hij niet weg gaan met die rothond van hem?” denk je. Je voelt gewoon dat hij naar ja staat te kijken. Je kijkt de andere kant op in de hoop dat hij weg zal gaan. ‘Waarom doet je dat?’ vraagt hij opeens. Je kijkt naar je arm, je ziet het bloed aan je mouw en aan je hand zitten. “Shit hij heeft het gezien.” denk je. Jij: ‘Wat?’ Hij: ‘Je weet wel waar ik het over heb.’ Jij: ‘Ik weet niet.’ “Waarom zou ik hem dat vertellen, ik ken hem niet eens, ik heb hem nog nooit gezien.” denk je. Hij: ‘Er zal vast wel iets zijn waarvoor je dit doet.’ Je voelt weer tranen opkomen en er lopen er een paar over je wangen. Hij gaan naast je op het bankje zitten en vraagt: ‘Hee wat is er?’ hij legt een hand op je schouder. Je schrikt ervan en slaat zijn hand weg. Hij: ‘Sorry, maar wat is er met je aan de hand?’ Jij: ‘Niks, laat me oké, ga gewoon weg ofzo!’ Hij: ‘Nee ik gaan niet weg, en jou hier dan zeker je polsen door laten snijden?’ Jij: ‘Nou dan ga je niet weg, dan ga ik wel.’ Je wilt opstaan en weg lopen, maar hij pakt je arm beet. ‘Waarom vertel je niet gewoon wat er is? Misschien lucht het wel op als je het tegen een vreemde verteld.’ zegt hij. “Ja misschien heeft hij ook wel gelijk.” denk je. Jij: ‘Oké.’ en je gaat weer zitten. Hij: ‘Doe dan eerst die capuchon is af,het praat wat makkelijker als ik je zie.’ Je doet met tegenzin je capuchon maar af. Hij: ‘Wat is er gebeurd met je lip?’ Jij: ‘ Lang verhaal.’ Hij: ‘Ik heb alle tijd dus begin maar gewoon bij het begin.’ Jij: ‘Nou ik kwam dus thuis, en toen kwam ik er achter dat me vader mijn bureau had verkocht, dus ik was boos naar hem toe gegaan, en heb zijn fles whisky door de kamer gesmeten, toen heeft hij me geschopt, geslagen en uit huis gezet. Toen ben ik hier naar toe gegaan en toen kwam jij.’ Hij: ‘Wow, heftig, maar waarom heeft hij je bureau verkocht?’ Jij: ‘Om zo aan geld te komen voor alcohol, dus nu heb ik alleen nog een kast en een bed in me kamer staan.’ Hij: ‘En wat vind je moeder daarvan?’ Jij: ‘Die is zwaar aan de drugs, dus die weet nergens wat van.’ Hij: ‘En heb je verder nog familie?’ Jij: ‘Ja een broer, maar die is nooit thuis, ik heb hem nu al 7 weken niet gezien.’ Hij: ‘Maar slaat je vader je wel vaker?’ Jij: ‘Bijna iedere dag.’ Hij: ‘Zoiets bizars heb ik nog nooit gehoord, en waar ga je vannacht eigenlijk heen?’ Jij: ‘Ik weet niet, ik vind wel iets.’ Hij: ‘Heb je hier in de buurt geen vrienden of familie wonen waar ik je naar toe kan brengen?’ Jij: ‘Nee, me familie woont aan de andere kant van het land, maar daar ga ik niet mee om want daar hebben we ruzie mee, en vrienden heb ik hier nog niet, ik woon hier nog niet zo lang, maar ik vind wel ergens iets waar ik kan slapen.’ Dan hoor je dat de telefoon van de jongen afgaat. Hij: ‘Sorry, ik moet even opnemen.’ Hij pakt zijn telefoon en neemt op. Hij: ‘Hoi, Ooh oké ik kom er zo aan, en er eet iemand mee, dus wil je een extra bord neer zetten? ja tot zo, doei.’ Hij hangt op en zegt: ‘Kom je kan bij mij slapen.’ Jij: ‘Nee, hoeft niet.’ Hij: ‘Ja dat hoeft wel, want ik laat je niet hier ergens op straat slapen.’ Jij: ‘Neee, het hoeft echt niet.’ Hij: ‘Jawel, anders dan trek ik je gewoon mee hoor, en trouwens je wonden moeten ook verzorgd worden.’ Jij: ‘Oke.’ Je staat op en loopt met hem mee. Hij: ‘Ooh trouwens ik heet Tom.’ Jij: ‘Ik Shana.’

Hoofdstuk 4

Tom: ‘Hier is het.’ Hij doet een hek open en laat de hond los lopen in de tuin. “ Wat een groot huis.” denk je. Hij loopt verder, doet de deur van het huis open en laat je binnen.’ In de woonkamer zegt hij: ‘Ga maar even op de bank zitten.’ Je gaat op de bank zitten en hij gaat de kamer uit. Je kijkt om je heen, “Wat heeft hij veel dure spullen in huis staan.” Dan hoor je hem praten met een andere jongen. De jongen: ‘Wie heb je mee genomen Tom?’ Tom: ‘Ze zit in de kamer.’ Hij: ‘Maar wie is het?’ Tom: ‘Shana.’ Hij: ‘En die ken je waarvan?’ Tom: ‘Dat leg ik je nog wel is uit, lang verhaal.’ Hij: ‘Oké.’ Je ziet dat Tom de kamer weer in komt lopen met en verbanddoosje in zijn hand. Achter hem loopt een andere jongen. Tom: ‘Shana, dit is Bill, mijn broertje. Bill dit is Shana.’ Je geeft de jongen een hand, je ziet dat hij naar je arm kijkt. Aan zijn gezicht zie je dat hij schrikt, je doet snel je mouw goed zodat je littekens niet te zien zijn. Bill: ‘Ik, uhhh, moet even naar het eten kijken.’ Hij draait zich om en gaat de keuken weer in. Tom komt op zijn hurken voor je zitten. Tom: ‘Leg je arm maar neer.’ Je legt je arm voor je neer op je benen en kijkt wat hij gaat doen. Hij doet je mouw omhoog en ziet al je littekens. Hij kijkt je even aan maar zegt niets. Hij maakt het flesje open en doet wat van het spul op je wonden. “Auw wat een klote spul is dat zeg.” denk je. Hij doet op allebei je wonden een stukje gaas. En daarna doet hij er een verband omheen. Je ziet dat Bill bij de keuken stiekem om een hoekje staat te kijken, maar je doet net of je hem niet ziet. Tom: ‘Zo dat is gedaan.’ Jij: ‘Dank je.’ Tom: ‘Nu alleen nog naar je lip kijken.’ Hij komt naast je op de bank zitten en duwt met zijn vinger je hoofd een stukje naar boven. Je weet dat hij het goed bedoeld, dat denk je in ieder geval, maar als hij zo dicht bij je zit en aan je zit wordt je gewoon bang. Je voet de angst door heel je lichaam, de angst dat hij je gaat slaan net als je vader. “Nee, dat doet hij niet, hij bedoelt het goed.” probeer je jezelf wijs te maken. Tom: ‘Daar hoef ik denk ik niks aan te doen.’ Jij: ‘Oke.’ Tom stapt van de bank af en raapt de spulletjes bij elkaar en doet ze weer in de verbanddoos. Dan opeens hoor je Bill uit de keuken roepen: ‘Tom, wil je even komen?’ Tom: ‘Ja ik kom er aan.’ Hij gaat naar de keuken.

Tom pov

Je loopt je keuken in, en Bill zit aan de keukentafel. Jij: ‘Wat is er?’ Bill: ‘Wat heb je nou weer in huis gehaald?’ Jij: ‘Hoezo nou weer wat? Ze is ook gewoon een mens hoor!’ Bill: ‘Heb je met je ogen dicht iemand uitgekozen ofzo?’ Jij: ‘Doe gewoon niet zo lullig.’ Bill: ‘Heb je verdomme der armen gezien?’ Jij: ‘Ja die heb ik gezien ja.’ Bill staat op, pakt een bord eten en zegt: ‘Ik ga wel boven eten, veel plezier hier.’ Hij draait zich om en loopt de keuken uit naar boven.